Tussen droom en daad, staan wetten en een heleboel praktische bezwaren die het leven maken tot wat het is. Je mag je dan wel voornemen om elke week (minstens één keer) naar Klein Zwitserland te gaan, de realiteit haalt je toch altijd in. En zo bleek ineens dat je drie, vier weken amper aan fotograferen toegekomen bent. An sich is dit alles behalve een probleem, het brengt zelfs een voordeel met zich mee: terug beseffen hoeveel deugd je hebt van een uurtje speuren naar paddenstoelen, insecten of andere opportuniteiten.

Het was Paul die mij het ontbrekende zetje gaf met een foto via Whattsapp, je ziet hem hieronder. En hoewel ik moe was na een dag voor de klas staan, was ik voldoende getriggerd om die avond toch even te gaan kijken en de speurtocht aan te vatten.