Eind april staat mijn local patch min of meer in de volle glorie. De veelvoorkomende meidoorn staat dan in volle bloei. Niet alleen voor de prachtige witte schermen die je dan ziet maar ook voor de geur. De geur vastleggen lukt nog niet, de witte gloed (zeg maar overvloed) gelukkig wel.
Ik ben zeker geen landschapsfotograaf, hoe goed ik mijn best ook doe: het blijft de tak van de natuurfotografie waar ik zelf het meest op blijf vechten en zwoegen om vaak (vind ik zelf) belabberde resultaten te behalen. Maar bij deze pracht wou ik toch maar wat graag een volgende poging wagen.
Maar zoals vaak kruipt het bloed waar het niet gaan kan, na enige tijd moest ook de macrolens (lees: de helios) uit de rugzak om meer in te zoomen op de bloemen zelf. Deze meidoorn is de éénstijlige meidoorn. D.w.z. dat de bloemen maar één stijl hebben. Uiteraard impliceert dit ook dat er een andere soort bestaat: de tweestijlige meidoorn, die (raar maar waar) twee stijlen per bloem heeft. Volg deze link waar het mooi uitgelegd wordt en je ook met foto’s duidelijk het verschil tussen de beide soorten kan zien.
Deze meidoorn (Crataegus monogyna) heeft niet “officinalis” in zijn naam maar toch wordt deze soort ook heilzame werkingen toegeschreven: aderverkalking en keelpijn.
